जगात देहधारी देव नाही पण देवत्व आहे

आपल्याला काळात जरी नसले तरी जगात आपल्या आकालनापलिकडे काही तरी आहे एव्हडे आपल्याला नक्कीच कलते. काही तरी आहे पण दाखवता येत नाही, एकु येत नाही, स्पर्श करता येत नाही, वास घेता येत नाही,
आणि चव ही घेता येत नाही. या सर्व पलिकडचे काही तरी मात्र नक्की काही तरी आहे.
एक दोन रुपये टाकले , नवस केले किवा त्याची स्तुति केली की तो आपणास पावतो अशी आपली समज असते. तर करता करवितो तोच आपण मात्र निमितमात्र असे म्हणायचे आणि एखादी गोस्ट कशी साध्य केली हे रंगून सांगनारे ही आपणच. प्रभु तुज्या अंतर्यामी आहे असे सांगत तीर्थक्षेत्राच्या वार्या करणारे ही आपणच. सर्वत्र परमेश्वर विराजमान आहे असा धान्डोरा पिटवत उपवासाच्या नावाखाली काही अन्नाला त्याज्ज ठरवनारे महाभाग ही आपणच...
श्रीमंत माणसाच्या बागेत त्याला न विचारता जाउन फले, फुले तोडून त्यालाच अर्पण करायची आणि वर म्हणायचे प्रसन्न हो ... आशीर्वाद दे ... तर तो प्रसन्न होऊंन आशीर्वाद देईल का ? हे स्वतालाच विचारावे...
वेलीवर इतकी छान सुन्दर दिसणारी फुले तोडून हे काय मिलवतात? आणि कुठल्या देवाला कुठली फुले आवडतात ते देखिल हेच ठरवतात...
मला वाटते इथे आपले असे काय आहे की ते आपण देवाला देऊ शकतो हा विचार प्रतेकाने करावा असे वाटते .
देवाशी आपला व्यवहार म्हणजे अंगावर येणार्या कुत्र्याला लांब ठेवण्यासाठी घाबरून भाकरीचा टुकडा टा कन्या सारखे व्रत, पूजापाठ, उपासतापास हे सारे काही केवल एकाच भावनेतुन चाललेले असते... माज्यावर कृपा कर ... कोपु नकोस ...
जगात देहधारी देव नाही पण देवत्व आहे इतकी आनद दायक गोष्ट कुणालाच नको आहे का ??
- राज शिंदे